مطالعه رضایتمندی زناشویی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال 1390

    مقدمه: ارائه خدمات بهداشتی و درمانی منحصر به مکان و زمان خاصی نیست و کارکنان این حیطه باید از سلامت جسمی و روانی قابل‌قبولی برای ارائه بهترین خدمات برخوردار باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان رضایت زناشویی و تأثیر برخی عوامل بر آن، در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان که به طور مستقیم یا غیرمستقیم درگیر امور سلامت جامعه بوده و با بیماران سروکار دارند، انجام شد.   مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی، 386 نفر از کارمندان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه استاندارد رضایت زناشویی انریچ بود که سؤالات جمعیت شناختی نیز به این پرسشنامه اضافه گردید. به منظور ارائه و تجزیه و تحلیل داده­ها از روش‌های آمار توصیفی، ضرایب همبستگی پیرسون، آزمون تی، آنالیز واریانس و رگرسیون استفاده شد.   یافته‌ها: 4/61 درصد از افراد، رضایتمندی زناشویی متوسط داشتند. روابط جنسی، حل تعارض و مسائل شخصیتی، کم‌ترین امتیاز را در رضایت‌مندی زناشویی زنان و روابط جنسی کم‌ترین امتیاز را در گروه مردان، به خود اختصاص داد. تنها ابعاد روابط جنسی و اوقات فراغت بین زنان و مردان تفاوت معناداری داشت. روابط زناشویی و مدیریت مالی، نقش پیش‌بینی کننده قوی در رضایت زناشویی داشتند.   نتیجه‌گیری : از آنجایی که دو مؤلفه روابط زناشویی و مدیریت مالی، نقش مهمی در میزان رضایتمندی زناشویی داشتند به نظر می­رسد که مشاوره­های تخصصی در خصوص بهبود روابط و همچنین تمهیداتی در مورد بهتر شدن وضعیت مالی و معیشتی این افراد در بالا بردن رضایتمندی زناشویی مؤثر باشد.